اخبار

 به خصوص در ضمینه تلفن همراه که به نظر می رسد جذابیتهای آن بیش از سایر وسایل ارتباطی است و...
گفتگوی تلفنی یکی از رایج ترین نوع ارتباطات به شمار می رود. با تغییرات اجتمایی از یک طرف و از سوی دیگر افزایش فاصله میان انسانها شکل جدیدی از ارتباط مانند ارتباط تلفنی، تلفن همراه، پیامک، ایمیل، چت و...رایج است. اینکه آیا این نوع ارتباطات درست است یا خیر خود جای بحث دارد به خصوص که با بروز این تغییرات اجتماعی، استفاده از این نوع وسایل ارتباطی گاه اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
اما موضوع اصلی بحث ما در این مقاله این است که فرزندان به خصوص کودکان دبستانی و راهنمایی ما تا چه حد حق دارند از این وسایل  و ابزارها استفاده نمایند؟ و یا اینکه اصلاً حق استفاده از این ابزارها برای کودکان وجود دارد یا خیر؟ به خصوص در زمینه تلفن همراه که به نظر می رسد جذابیتهای آن بیش از سایر وسایل ارتباطی است و از طرف دیگر سهل الوصول بودن آن موجب می گردد که بیشتر خانواده ها به  خصوص خانواده هایی که هردو والد شاغل هستند، وسوسه شوند که چنین ابزاری را در اختیار فرزندانشان قرار دهند تا بتوانند هر لحظه و در هر مکان دسترسی و کنترل فرزندانشان را داشته باشند. حال سوال اینجاست:
آیا داشتن تلفن همراه برای کودکان دبستانی و راهنمایی امری معقول است؟ آیا چنین اقدامی برای کنترل فرزندانمان توصیه می گردد؟ و...
قبل از هر چیز مضرات استفاده از تلفن همراه برای بچه های مقطع دبستانی را مورد بررسی قرار می دهیم. هر چند این ابزار از برخی جهات به نظر مفید می رسد و والدین  تمایل دارند ان را برای فرزندشان تهیه کنند اما از مضرات این ابزار نمی توان غافل شد.
تقلب، خواهی نخواهی یکی از مشکلات کلاس های درسی به شمار می رود و داشتن تلفن همراه در نزد دانش آموزان این اقدام را تسهیل می کند.
اول اینکه به همراه داشتن تلفن همراه در مدرسه(در سال های اخیر در برخی از مدارس داشتن تلفن همراه بلامانع شده است و یا اینکه بچه هایی که دارای این ابزار هستند به طور مخفیانه این ابزار را به همراه خود می برند) فرآیند یادگیری و آموزش را با خلل مواجه می کند چون موجب حواس پرتی در دانش آموزان می گردد به خصوص پیامک ها که شامل انواع و اقسام مطالب گوناگون است که عمدتاً تناسبی با سطح سنی این دسته از بچه ها نداشته و گیجی و حواس پرتی آنها را چندبرابر می کند.
در پایه های بالاتر مقطع ابتدایی و دوران راهنمایی مشاهده شده که داشتن تلفن همراه نرخ تقلب را تا حد زیادی بالاتر برده است.
دوم اینکه این امکان را به دانش آموز می دهد که پاسخ سوالات را از طریق پیامک به دوستان خود ارسال و یا دریافت نماید.
از سوی دیگر وقتی تعداد زیادی از دانش آموزان مدرسه مجهز به تلفن همراه باشند این موجب می گردد که اخبار درست یا نادرست و شایعات سریعتر در مدرسه گسترش یافته و در نتیجه آن، نرخ قلدری ها افزایش یابد. مطالعات مختلف، به طور روشن نشان داده که با افزایش استفاده از تلفن همراه، میزان قلدری و سورفتار در مدارس افزایش یافته است.
از دگر سو پیامک و پیامک بازی که از آفات بسیار مهم تلفن همراه به شمار می رود نه تنها حواس پرتی را در فرزندان ما گسترش می دهد بلکه بر رشد مهارتهای نوشتاری نیز تاثیر سویی می گذارد. برای مثال حتماً مشاهده کرده اید که برای فرستادن پیامک ها از زبان های ساختگی مانند فینگلیش(نوشتن پیامهای فارسی با حروف انگلیسی) استفاده می شود و یا حتی برخی از کلمات مانند"دعا" به صورت 2aاختصار می یابد که همه این موارد بر مهارت های نوشتاری یک دانش آموز می تواند تاثیرات منفی به جای بگذارد.
مطالعات مختلف، به طور روشن نشان داده که با افزایش استفاده از تلفن همراه، میزان قلدری و سورفتار در مدارس افزایش یافته است.
حال با این اوصاف شما تصور می کنید آیا جایز است که تلفن همراه در اختیار فرزندان مدرسه ای قرار گیرد؟ مسلماً نمی توان فرزندان را از تغییرات اجتناب ناپذیر اجتماعی دور نگاه داشت اما به طور قطع می توان با برخورد صحیح، به کارگیری روش های درست تربیتی و اعمال برخی از محدودیت ها، این امکانات را در مواقع مقتضی در اختیار آنها قرار داد.
برخی از این مقررات می تواند شامل موارد زیر باشد:
با فرزندانتان در مورد چگونگی استفاده از تلفن همراه صحبت کنید و قوانین روشن و مشخصی در مورد زمان های که می تواند از تلفن همراه استفاده کند و زمان هایی که نمی تواند، وضع کنید.
اجازه ندهید فرزندتان در برخی مکانها( مانند کلاس درس، مجالس رسمی و سخنرانی، مهمانی ها که همه دور هم جمع بوده و در حال صحبت با هم هستند و...) از تلفن همراه استفاده کرده و یا دایماً پیامک بفرستند.
از یک ساعت مشخص به بعد، استفاده از تلفن همراه را منع کنید، مثلاً ساعت 8 شب به بعد و یا صبح های خیلی زود.
پیامدهای استفاده نادرست از تلفن همراه را به وی گوشزد نمایید، مثلاً برای وی شرح دهید که در صورت تخطی از این موارد گوشی همراه را از وی خواهید گرفت.
مسلماً تهیه گوشی همراه برای کودکان دبستانی و یا بچه های مقطع راهنمایی به این منظور است که والدین در مواقع ضروری با آنها در تماس باشند و یا اینکه خود فرزندان در مواقع نیاز امکان تماس گرفتن داشته باشند لذا برای نیل به این منظور تلفن همراهی برای فرزندتان در این مقطع سنی تهیه کنید که تنها امکان تماس گرفتن با برخی از شماره ها را داشته باشد. ضمناً تلفن هایی را خریداری کنید که امکان اتصال به اینترنت و فرستادن و دریافت پیامک را نداشته باشد.
و نکته آخر اینکه به آنها آموزش دهید که به طور هوشمندانه از تلفن همراه خود استفاده نمایند یعنی هم مسایل مالی را در نظر بگیرند و هم توجه داشته باشند که زمان زیادی را صرف مکالمات تلفنی (هر روزه) نکنند. برای او توضیح دهید که تلفن همراه ابزاری برای مواقع ضروری است.