اخبار

ایلام رسانه- یادداشت:

در روزگاری که "این دست را مباد به آن دست احتیاج"، نیکمردی از فرزندان ایلام در یارایی با محرومیت و تالم  هم‌سرزمینانش بزرگی می‌نماید.

  او هدف و آرمانی جاوید را در پیش گرفته که همانا زدودن حزن و اندوهی است که در گذر ایام همچون خروارها خاک بر دل مردمانش سنگینی می‌کند. پزشکی حاذق و بزرگمردی که خود را خادم خلق می‌شمارد، اکنون همچون فرشته نجات‌بخش غم می‌زداید و لبخند بر لب دردمندان می‌نشاند. آری!!! پزشکی از دیار عروس زاگرس که کرسی ریاست دانشگاه علوم پزشکی او را بند نمی‌کند و بدور از نام و آوازه ریاست و بی اعتنا به صندلی چرخان قدرت، راه سخت خدمت صادقانه و دوری از همسر و نور چشمانش را در پیش گرفته است.

این بزرگ و نیک‌اندیش از روزی که نامش را رییس گذاشتند، از خواب خود می‌زند تا شاید خواب راحت مردمان استانش افزون گردد. روز گذشته همهمه‌های زنان، مردان و کودکانی مغموم به ظاهر ولی امیدوار به فردای روشن در راهروهای بیمارستان امام خمینی(ره) ایلام تماشایی بود. در راهروی کلینیک ویژه جای سوزن انداختن نیست.

 

این روزها دو کلمه مترادف و هم وزن  "مرهم" و "محکم" ماوای امید ایلامیان شده‌اند. این دو دیگر برای این استان ما "واژه و یا کلمه" نیستند بلکه مفهوم و معنای انسانیت، نیک اندیشی و سخاوت برخی را به تصویر می‌کشند که شایسته ستایش‌اند. مرهم و محکم جایگاه کسانی است که از مرزهای انسانیت و عبودیت پا فراتر نهاده و دلهای آسمانی دارند و کالبدی زمینی! به یاد دارم که پروفسور کلانتر هرمزی رئیس موسسه خیریه مرهم در ماه های اخیر که چند روزی افتخار میزبانی ایشان و همکارانشان در ایلام را داشتیم، چگونه آمار افراد لب شکری استان ما را به نزدیک صفر تنزل داد. هنوز اشک‌های مادری جوان را به یاد دارم که کودک یک ساله‌اش را در میان دستانش گرفته بود و او را پیش چشمان پروفسور کلانترهرمزی قرار داد. اما گریه امانش نمی داد که بگوید آهی در بساط ندارند که طفلشان را درمان کنند.

کسانی همچون دکتر همتی رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایلام که سرانجام حاصل زحمات چند ماهه‌اش به بار نشست. حضور ۵۶ فوق‌تخصص و متخصص جراحی پلاستیک در استان محروم و بی‌فروغ ایلام رکورد دنیا را شکست. البته باید گفت که رکورد لبخندهای پدر و مادرهایی را هم شکست که سال ها به خاطر داشتن کودکانی لب شکری و شکاف کام از ته دل لبخند نزده بودند. اکنون باعث و بانی این لبخندها آقای دکتر همتی و موسسه‌های خیریه مرهم و محکم است که بی اجر و مزد صدها کیلومتر دیار و کاشانه خود را ترک کرده و به سرزمین بلوط‌های استوار گام نهادند.  دیروز یک بار دیگر اشک‌های یک مرد را دیدم که کف دستان زبر و ترک‌خورده اش را بر گونه‌های لاغر و تکیده‌اش می‌سائید بلکه مانع پدیدار شدن قطرات اشک باشد. اما این اشک، اشک شوق بود زیرا نام فرزند معیوب و دارای نارسایی‌اش در لیست جراحی رایگان موسسه محکم قرار گرفت. از جنبیدن لبهایش چیزی دستگیرم نشد اما می‌دانم که این اشک و تکان لب‌ها، دعاهایی بودند که معبودش را خطاب قرار می‌داد. کمتر از دوماه بسیاری از مردمان استانمان دوبار از دردهایشان رها گشتند. برای اولین بار نداشته‌هایشان ملاک قرار نگرفت و کسی از آنان وجهی طلب نکرد. چقدر شیرین است که افرادی پیدا شوند و هزینه‌های میلیونی را به یکباره هیچ انگارند و بگویند: فقط برایمان دعا کنید.

نکته آخر اینکه خوشا به حال ایلام که فرزندی را تربیت کرده که برای زدودن درد و رنج مردمانش بر دست رئیس موسسه خیریه مرهم بوسه می‌زند و اینگونه شادی و ستایش خود را نمایان می‌سازد. اکنون دانشگاه علوم پزشکی ایلام به واسطه داشتن رئیس دلسوز و مردمی‌اش، به خانه امید کسانی مبدل شده که حسرت داشتن چندین اسکناس ناقابل آنان را از درمان فرزند دلبندشان دور نگاه داشته است. پس باید بر دستان چنین بزرگمردی که برای بوسیدن دست پزشکی خم می شود، بوسه زد و تمام نیکی‌ها را برایش آرزو کرد.