اخبار

دکتر کورش سلیمان نژاد در ادامه اظهار داشت: دستگاه ضربان ساز ممکن است به صورت موقت در اورژانس یا بخش های ویژه برای بیمارانی که به دنبال حوادث قلبی عروقی دچار ایست قلبی شده اند به کار برده شود، که در این حالت دستگاه ضربان ساز در خارج از بدن بیمار قرار داشته و الکترودهای آن بر روی قفسه سینه چسبانده می شود که پس از تنظیم دستگاه، ضربان های تحت کنترل با شدت و سرعت مناسب و تنظیم شده برای بیمار از دستگاه خارج می شود.
این فوق تخصص قلب و عروق به نوع دیگری از این دستگاه ها اشاره کرد که لازم است به مدت طولانی تر مثلاً چند روز برای بیمار وصل شوند و تصریح نمود: در این حالت الکترودهای دستگاه از طریق سیستم وریدی وارد قلب شده و در آنجا جاگذاری می شود که ژنراتور اصلی دستگاه خارج از بدن می باشد، دستگاه به مدت چند روز بسته به نیاز بیمار تولید ضربان نموده تا زمانی که بیمار برای پروسه های درمان آماده شود.
وی به دستگاه های ضربان ساز داﺋمی اشاره کرد و خاطر نشان ساخت: این دستگاه در داخل بدن قرار داده شده و الکترودهای آن نیز وارد قلب می شوند که به طور داﺋمی فعال بوده وظیفه تولید ضربان یا هماهنگی ضربان را انجام می دهد. دکتر سلیمان نژاد ادامه داد: نوع دیگر از این دستگاه ها وجود دارد که باز در داخل بدن قرار می گیرد و وظیفه آنها علاوه بر تولید ضربان و هماهنگ سازی ضربان، اصلاح ریتم های غیرطبیعی نیز می باشد و در صورتی که بیمار دچار اختلال ریتم ناگهانی و کشنده ای شود دستگاه فوراً آن را تشخیص و با روش های مختلفی که یکی از آنها شوک های الکتریکی می باشد به صورت خودکار اختلال ریتم کشنده را اصلاح می نماید.