اخبار

 سمیه باقری در ادامه این مبحث افزود: از جمله روش های درمانی  می توان به روش های زبانی یا تلفظی، روش دو جانبه یا مکمل ، روان درمانی، دارو درمانی، رفتار درمانی و خود درمان گری اشاره کرد.
وی در ادامه اظهار داشت: در صورت داشتن کودکی با لکنت زبان، هرچه زودتر در زمینه درمان عارضه وی به پزشک معالج مراجعه کنید، چرا که تاخیردر درمان و شدت یافتن فشار های محیطی، می تواند منجر به بروز صدمات روحی و جسمی در آینده کودک شود.
وی با اشاره به اینکه از کمک به فرزند دارای لکنت خویش در گفتن کلمات خودداری کنید و هرگز جمله اورا کامل نکنید، خاطر نشان کرد: از دادن تذکر و فشار آوردن به کودک برای صحیح حرف زدن خودداری کنید و سعی کنید با تشویق کودک به صبت کردن در جمع ، اعتماد به نفس اورا بالا  ببرید.
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی مرکز بهداشت شهرستان ایلام اضافه کرد: سعی کنید آرام  و به طور طبیعی گوش کنید تا جمله تمام شود و ابراز خستگی نکنید و با رفتار و بیان خود به او نشان دهید که شما گوش می کنید که چه می گوید نه چگونه می گوید.
وی اضافه کرد: از بیان عبارتی مثل سعی کن آرامتر صحبت کن ، نفس عمیق بکش و آرام باش خودداری کنید و همچنین ارتباط چشمی طبیعی را با کودک دچار لکنت حفظ کنید.
سمیه باقری ابراز داشت: همواره با کودک دارای لکنت شمرده و ملایم صحبت کنید، ولی نه خیلی آرام که غیر طبیعی به نظر برسد و همچنین توجه داشته باشید که لکنت زبان به هیچ وجه با بهره هوشی کودک ارتباطی نداشته و این کودکان دارای ضریب هوشی در محدوده طبیعی هستند.