نعمت میرناصری یکی از بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی ایلام است که علیرغم پایان کار و فعالیتش در بخش دولتی، برای جلب رضایت خداوند و مردم، به صورت رایگان در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان شهید مصطفی خمینی ایلام خدمت می کند.
مصاحبه‌ای که در ادامه مشاهده می‌فرمایید برای معرفی ایشان به عنوان یک انسان شریف و شایسته احترام به جامعه است.
سوال:خودتان را معرفی کنید و بفرماییددر چه سالی وارد دانشگاه شد.
بنده نعمت میر ناصری هستم و از اول دی‌ماه سال ۶۹ وارد دانشگاه شده و در بخش های آی سی یو و سی سی یو بیمارستان شهید مصطفی خمینی ایلام خدمت نموده‌ام.
سوال: چه سالی بازنشسته شدید؟
از اول آذر ماه سال ۱۳۹۵ پس از ۲۷ سال خدمت بازنشسته شدم و از همان اوایل بازنشستگی در بخش‌های ccu و icu بیمارستان به صورت رایگان در جهت رضای خداوند و خدمت به مردم و همشهریان و هم استانی های عزیز خدمت می کنم.
سوال:چه پیامی برای همکاران دانشگاه دارید؟
همکاران عزیز در راه خدمت به مردم، فقط رضایتمندی خداوند و حقوق معنوی آن را در نظر بگیرند چرا که مباحث مالی زودگذر و مربوط به این دنیا می باشند. خدمتگزاری به مردم افتخاری بزرگ است که هر فردی می‌تواند در این راستا خدمتی هرچند کوچک داشته باشد.
سوال: کار در بیمارستان چگونه است؟
کاری که برای بیمار انجام می‌دهید، اگر از روی احساس مسئولیت و دلسوزی باشد هیچگاه احساس خستگی نخواهید کرد و درواقع می‌توان گفت وقتی با وجدان کاری خدمت می کنید خستگی مفهومی ندارد و آنچه که خدمت به بیمار مردم باشد افتخار و ارزش است.
سوال: پرسنل بیمارستانی را چگونه افرادی می دانید؟
پرسنل درمانی در کل افرادی زحمت‌کش در جامعه هستند و ممکن است کسی این را در نگاه اول نداند. در تعطیلات و هوای نامناسب و نامساعد، گرما و سرما پرسنل حوزه درمان بدون هیچگونه تعطیلی در ایام سال خدمت می‌کنند.
سوال: انتظارتان از مردم و جامعه چیست؟
ارج نهادن به پرسنل درمانی باید برای جامعه نهادینه شود وقتی ما پرسنل درمان، وقت و عمر خود را برای خدمت به بیماران می‌گذاریم، آنها نیز برایمان ارزش قائل شوند. انتظار داریم که مردم با روی گشاده و مهربانانه با ما برخورد نمایند.
سوال:چه سخنی با همراهان بیمار دارید؟
نکته مهم دیگر اینکه لازم است به آن پرداخته شود، مبحث همراهان بیماران می باشد. همراه بیمار باید حامی پرسنل درمانی باشد چراکه پرسنل درمانی برای خدمت به بیمار خدمت می کنند. این عزیزان نباید در کار درمان دخالت کنند زیرا همراه با بیمار فقط می‌تواند به بیمار روحی و آرامش دهد و انتظار داریم که همراهان بیماران در این راستا ما را دریابند.