بازي هاي رايانه اي اثرات مستقيم و غير مستقيمي بر وضعيت رواني، جسماني و روابط اجتماعي کودکان دارد
امتیاز:
امید علی غلامی تاکید نمود: بازی به عنوان اساسی‌ترین فعالیت کودک، یکی از نیازهای ضروری او نیز به شمار می‌رود. نقش بازی در روند رشد جسمانی، روحی و روانی کودکان انکارناپذیر است. یکی از کارکردهای مهم بازی این است که کودکان را برای ورود به زندگی بزرگسالی آماده می‌کند.
وی خاطر نشان کرد: کودک، بسیاری از مهارت‌های فردی و اجتماعی مورد نیاز خود را برای زندگی آینده با استفاده از همین بازی‌هایی که به نظر بسیاری، بی‌اهمیت جلوه می‌کند، می‌آموزد.
مسئول واحد گسترش شبکه بهداشت و درمان شهرستان دهلران اضافه کرد: آسیب‌های جسمی بازیهای رایانه‌ای، محسوس‌ترین تبعات منفی این نوع بازی‌‌هاست که شاید بسیاری از خانواده‌ها نتوانند به موقع آن را دریابند یا در صورت اطلاع از بروز آنها ندانند که استفاده افراطی کودکان از این نوع بازی‌ها موجب، آنها شده که برخی از این آسیب های جسمی به این ترتیب است که چشمان کودک به دلیل خیره شدن مداوم به صفحه نمایش رایانه به شدت تحت فشار نور قرار می‌گیرد و دچار عوارض می‌شود. همچنین به دلیل این که کودک در یک وضعیت ثابت تا ساعت‌ها می‌نشیند، ستون فقرات و استخوان‌بندی او دچار مشکل می‌شود.
وی استفاده بیش از حد بازیهای رایانه ای را منفی ارزیابی کرد و بیان داشت: نتایج به دست آمده از تحقیقات در بررسی اثرات اجتماعی بازیهای رایانه‌ای نشان می‌دهد که دانش آموزانی که بازیهای رایانه‌ای انجام می‌دهند، از خشونت و پرخاشگری و بیگانگی اجتماعی، فرهنگی بیشتر و ازجنبه مشارکت اجتماعی کمتر نسبت به دانش‌آموزانی برخوردارند که این گونه بازی‌ها را انجام نمی‌دهند.
غلامی در ادامه گفت: اگر بازیهای رایانه‌ای به لحاظ موضوع و محتوا با الگوهای فرهنگی، اجتماعی کودک هماهنگ باشد، می‌توان آن را به عنوان ابزاری اساسی در جهت فرهنگ پذیری کودک و نوجوانان مورد استفاده قرار داد اما اگر این طور نباشد کودک را از اجتماع پذیری در دنیا واقعی دور می‌کند. براین اساس تا زمانی که نتوانیم تکنولوژی طراحی و تولید این گونه بازی‌ها را به دست آوریم و برنامه‌هایی متناسب با ویژگی‌های فرهنگی داخلی طراحی کنیم، همواره باید از آثار و عواقب اجتماعی این بازی‌ها هراسناک باشیم.
در ادامه این کارگاه نیز در خصوص بازی های مرتبط با سلامت و معرفی سایت هایی که این بازی ها را ارائه می نمایند اطلاع رسانی لازم صورت گرفت و از مربیان بهداشتی و پرورشی مدارس خواسته شد که دانش آموزان و اولیای آنها را در این زمینه راهنمایی نمایند .