اخبار

سمیه باقری در ادامه با بیان این که در گفتگو با کودکان خود صریح و رک باشید، خاطر نشان کرد: اغلب دستورات پدرو مادر ها خیلی کلی است . مثلا «کارهای خوب کن » و یا «شلوغ نکن» چنین راهنمایی های کلی ممکن است برای افراد مختلف معانی گوناگونی داشته باشد . اگر رفتاری را که از آنها انتظار داریم به طور مستقیم و به روشنی بیان کنیم، بچه ها بهتر متوجه منظورمان خواهند شد . یک دستور ویژه به آنها می گوید که چه کاری باید انجام دهند به عنوان مثال  « در یک مطلب آهسته صحبت کن » یا وقتی می خواهیم از خیابان رد شویم دست مرا بگیر این روشی است که فرزندانتان شما و دستوراتتان را بهتر می پذیرند .
وی با اشاره به این مطلب که به کودکان فرصت انتخاب دهید تا خود تصمیم بگیرند، اضافه نمود: در بسیاری موارد می توانید به آن ها انتخاب های محدودی را ارائه کنید تا تصمیم بگیرند و در نتیجه از شما اطلاعات کنند . دادن آزادی در انتخاب ، به کودک احساس قدرت و تسلط می دهد در حالی که گستاخی او را کم می کند به عنوان مثال  « وقت خواب است – آیا قبل از خواب به حمام می روی » یا « وقت لباس پوشیدن است خودت لباست را انتخاب می کنی یا من این کار را انجام دهم » .
کارشناس واحد سلامت روان مرکز بهداشت شهرستان ایلام با اشاره به این که در موارد مهم که نتیجه آن عدم پذیرش والدین ازطرف فرزندان است پس باید قاطعانه دستور را پیاده کنیم بیان کرد: دستور قاطع به آن ها می گوید که باید رفتار ناخوشایند خود را کنار بگذارند و فورا آن طور که می خواهید عمل کنند به عنوان مثال می توان گفت : اسباب بازی برای پرت کردن نیست . این گونه دستورات همراه با تغییر صدا و به صورت دستور و قیافه ی جدی بهتر است . از طرف دیگر ، قاطع نبودن در چنین مواردی ، موجب می شود که بچه ها فکر کنند در انجام دادن یا انجام ندادن کاری قدرت انتخاب دارند به عنوان مثال « چرا اسباب بازی هایت را به اطراف پرت می کنی » یا « تکلیف را انجام نمی دهی ؟» « همین حالا بیا خانه » ، « امیدوارم بتوانی کارهایت را خودت انجام دهی » این دستور دادن هنگامی به کار می رود که از بچه می خواهید کاری را انجام دهد ولی انجام آن ضرورتی ندارد . برای رفتارها و کارهایی که باید انجام شوند بهتر است در دستور دادن قاطع باشید .