سرطانی‌ها را در جریان برنامه درمانی قرار دهید
امتیاز:
به گزارش خبرنگار وب دا، سمیه باقری در این رابطه اظهار کرد: در میان افراد جامعه هنگامی‌که ناخوشی جسمانی روی می‌دهد، احتمال بروز اختلال روانی، دو تا سه برابر افزایش می‌یابد و نشانه‌های ناتوان‌کننده‌ی عملکردی نیز به‌وفور دیده می‌شود.
این روان‌شناس بیمارستان ولیعصر (عج) شهرستان دره‌شهر بابیان اینکه مراقبت‌های اولیه و جنبه‌های روانی در درمان بسیاری از مبتلایان به بیماری سرطان با هر بیماری حاد یا مزمنی از اهمیت بسزایی برخوردار است، ادامه داد: در افراد مبتلابه بیماری‌های مزمن ناتوان‌کننده، شیوع اختلالات اضطرابی و افسردگی نسبت به عموم جمعیت، بیش از دو برابر است، در این شرایط متغیرهای روانی و اجتماعی، عوامل قابل‌اعتماد تعیین‌کننده‌ی عاقبت بیماری هستند.
کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینی گفت: غالباً تصور می‌شود که آزردگی در افرادی که بیماری شدید دارند، قابل انتظار و گریزناپذیر است و نمی‌توان کاری برای آن انجام داد، اما این تصور درست نیست، به این دلیل که اکثر افراد با بیماری‌های شدید به خوبی کنار می‌آیند و به نوعی آزردگی شدید غیر طبیعی است، چرا که روند بیماری نیاز به ارزیابی و درمان دارد.
باقری با بیان اینکه سرطان همانند سایر بیماری‌های هولناک، نگرانی فراوانی برای بیمار، خانواده و سایر افرادی که با وی در تماس هستند، ایجاد می‌کند که از جمله‌ی این مشکلات روانی و اجتماعی می‌توان به نگرانی مالی، شغلی و حتی ظاهر بیمار اشاره کرد، افزود: بیماران ممکن است خشمگین بوده و دچار مشکلات روحی و روانی شوند که ازجمله تبعات روان‌پزشکی سرطان می‌توان از واکنش هیجانی در هنگام تشخیص یا عود بیماری، اضطراب، افسردگی و تهوع را برشمرد که این مقوله‌ها متاستاز سندرم‌های عصبی- روان‌پزشکی در هنگام شیمی‌درمانی است.
وی ادامه داد: تعداد کمی از بیماران سرطانی دچار اختلالات روان‌پزشکی می‌شوند و در طول مدت بیماری سرطان، ناراحتی و نگرانی به‌ویژه در هنگام تشخیص بیماری، در خلال درمان(جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی) و هنگامی‌که مراحل انتهایی بیماری فرامی‌رسد امری محتمل است که در جهت پیشگیری از مشکلات روانی و اجتماعی یا به حداقل رساندن چنین مشکلاتی، بیمار را باید در جریان تمام امور مربوط به مراقبت از خودش قرارداد.
این روان‌شناس بالینی اغلب مراقبت‌های مهم روان‌پزشکی را در مراقبت‌های اولیه عنوان کرد و افزود: اولین مرحله که شامل ارائه اطلاعات است باید در بهترین حالت به بیمار و خانواده او به‌صورت مرحله‌به‌مرحله و بر اساس نیاز آن‌ها صورت پذیرد البته این آگاهی‌بخشی باید با حمایت‌های اجتماعی و عملی همراه باشد و بیمار را تشویق کرد تا در مورد نگرانی‌های خود صحبت کند.
وی تأکید کرد: درمان‌های تخصصی، روان‌شناسی و روان‌پزشکی جهت برطرف نمودن اضطراب و افسردگی و کمک به بیمار برای کنار آمدن با نشانه‌های جسمانی مؤثر واقع می‌شوند.
باقری خاطرنشان کرد: گاهی اوقات بیمار از پذیرش توصیه‌های درمانی پزشک سرباز می‌زند که دلایل متعددی برای چنین اقدامی وجود دارد و معمولاً علت این امر می‌تواند این باشد که بیمار ترسیده‌یا عصبانی است و یا به‌درستی درک نکرده است که چه اتفاقی در راه است، در چنین شرایطی توضیح و بحث درباره‌ی بیماری، اغلب به رضایت دادن بیمار منجر می‌شود‌یا گاهی اوقات ممکن است علت امتناع بیمار از درمان نوعی ناخوشی روانی باشد که مانع توانایی بیمار در اخذ تصمیمی آگاهانه و مناسب می‌شود که باید چنین حالتی را درمان کرد.
وی با اشاره به اینکه امکان بروز ناراحتی وابستگان نزدیک بیمار به‌اندازه‌ی خود بیمار و یا حتی بیشتر از وی وجود دارد، تصریح کرد: ورود بستگان بیمار به بحث درمان و برنامه نگهداری از خودش، همچنین در نظر گرفتن راه‌های کمک به ناراحتی‌ها و مشکلات شغلی ناشی از بیماریش حائز اهمیت زیادی است.